Skal, skal ikkje?
Ein ung gut på 14 år står utanfor døra vår. Eg kjenner han ikkje, men bodskapen hans er klar:
Dersom han ikkje greier å skaffa 40 000 Fcfa i skulepengar til i morgon, mistar han plassen sin.
Altså; dersom eg gir han dei 500 kronene som summen i Fcfa representerer, så vil han framleis ha skuleplass.
Men det er fleire haker ved dette: Eg kjenner han som sagt ikkje, eg veit altså ikkje om det er ein lukkejegar som har blinka seg ut ein naiv nordmann som mål for eit aldri så lite lureri. Dessutan har me ein uskriven policy på at me helst ikkje skal gi ut pengar til folk me ikkje kjenner.
Eg ber derfor om å få sjå karakterboka som bevis på at han faktisk er innskriven på den vidaregåande skulen han påstår å gå på. Karakterboka kjem opp - med gode skussmål i alle fag, inklusive orden og oppførsel. Og her han står føre meg, virkar han å vera sanninga sjølv. Ein dønn ærleg 14-åring som ikkje veit anna råd enn å gå på døra vår for å be om hjelp. Kva skal eg gjera?
1) Vil eg ha på meg at det var eg som stansa utdanningsvegen for denne ungdommen, fordi eg ikkje ville gi han dei 500 kronene? Helst ikkje...
Eg ber derfor om å få sjå karakterboka som bevis på at han faktisk er innskriven på den vidaregåande skulen han påstår å gå på. Karakterboka kjem opp - med gode skussmål i alle fag, inklusive orden og oppførsel. Og her han står føre meg, virkar han å vera sanninga sjølv. Ein dønn ærleg 14-åring som ikkje veit anna råd enn å gå på døra vår for å be om hjelp. Kva skal eg gjera?
1) Vil eg ha på meg at det var eg som stansa utdanningsvegen for denne ungdommen, fordi eg ikkje ville gi han dei 500 kronene? Helst ikkje...
2)Men på den andre sida: Er det ikkje betre å hjelpa dei mange me kjenner som me med visse veit har trong for pengane? Det er jo lett å kjøpa seg reint samvit for 500 kroner og så aldri sjå vedkommande igjen.
Spørsmål som dette møter me fleire gonger i veka. Kven skal me hjelpa - og kven skal me ikkje? Behovet er utømmeleg - me greier uansett ikkje å hjelpa alle som ber om det. Og kva hjelp er det som verkeleg hjelper?
Kva ville du som les dette ha gjort i tilsvarande situasjon? Gitt han pengane - eller sendt han av stad med uforretta sak?
Kva ville du som les dette ha gjort i tilsvarande situasjon? Gitt han pengane - eller sendt han av stad med uforretta sak?
Trond
Ja sei det... kva gjer ein då? Sjøl om det høyrest kynisk ut, kjenner eg at eg er glad for at dette er ting ein slepp forhalde seg til her heime................... Off...... Eg folder hendene og ber om styrelse for dåke i slike henbdelser......
SvarSlettVanskelig! Men det er som du sier, absolutt en risiko for at du blir lurt. Nå er det jo mulig å ta turen til skolen og høre med dem som er ansvarlige for økonomien... La oss si at det faktisk stemmer. Er det kirkegaard som sa at den regel du følger skal kunne gjøres til almen lov?; dvs, hvis du bestemmer deg for å hjelpe denne karen, så bør du kunne gi tilsvarende til alle som befinner seg i samme situasjon. I Kamerun er det mange som kjemper en kamp fra år til år for å få det til å gå rundt med skolepengene. Det er det ikke lett å si nei. Som nordmenn har vi så mye penger i forhold til andre. Jeg har lyst å hjelpe. Jeg har ikke lyst til å bruke alt jeg har på meg selv. Min løsning har blitt å gi fast til organisasjoner som jeg mener gjør et nyttig arbeid; NMS og Leger uten Grenser. Og så gi til folk jeg kjenner innimellom. Verdt å reflektere over!
SvarSlettolavenfrance.wordpress.com