Til ungdommen - som marsjerer i takt

Dagen i dag er som 17. mai i Norge. Ungdommens fest, eller Fête de la jeunesse som kamerunarane kallar dagen, er ei stormønstring av barn og unge som best kan samanliknast med, ja, barnetoga i Norge og 17. mai.

Mest før hanane gjel, og det gjer dei jo ganske tidleg, finn ungane fram sine finaste klede - eventuelt sine skuleunifornar - for å gjera seg klare til ungdommens fest den 11. februar. Så er det å begi seg ut i folkelivet, som for Ngaoundéré sin del når sitt klimaks på Uavhengighetsplassen i sentrum av byen.

Kva er så Ungommens fest? I utgangspunktet er det ei markering av barns og ungdommars rettar i eit land der dette kanskje ikkje er så synleg i dei 364 andre dagane i året.

Tanken er god, og det er fabelaktig flott å sjå skular og ulike organisasjonar defilera i sin finaste stas framfor guvernøren i Adamawa-regionen og kongen (laamiidoen) av Ngaoundéré. Også Den norske skulen tok del i festlighetene, men frå tribuneplass - trygt plassert rett bak laamiidoen.

Men det er eit stort paradoks at dei ungane som ikkje greier å marsjera i takt, eventuelt ikkje syng godt nok, blir ekskludert frå defileringa. Dei ungane vil ingen skular visa fram. Anten må dei halda seg heime, eller stå på sidelinja medan klassekameratane får sine 15 seconds of fame.

Skulle nok blitt ramaskrik i Norge om ungar hadde blitt utstøytt frå barnetoga.

Ungdommens fest er derfor ein fest med visse bremser. Me kan jo alle førestilla oss korleis det er for ein 8 år gammal ut å få vita at du, du er ikkje god nok til å visa fram skulen for guvernøren.

Dette er også ein del av Fête de la jeunesse, ein del som kastar skugge over det som er sjølve intensjonen med dagen. Synd, for det er ein fargerik og fin fest.

Den norske skule sat rett bak kongen av Ngaoundéré, som hadde to "viftarar" til å svala seg med.