Å falla i Koma

I dag fall me alle mann, i både bokstaveleg og overført forstand. Nokre snofla og skrubba kne og albuar på veg til Koma (uttale: kåma) andre fall for den fantastiske mottakinga me fekk. Her representert ved presten Ousmanou Emmanel og to av barnebarna.

Koma er ein landsby som ligg ca 5 km søraust frå Ngaoundéré. Her bur det ca 150 innbyggjarar som er av folket samba. Dette er eigentleg ei folkegruppe som høyrer til i Polifjella, lenger nordaust i Kamerun. Men i 1982 drog fire menn og seks kvinner frå dette fjellområdet for å slå seg ned utanfor Ngaoundéré. Heimstaden i fjellet heiter også Koma; namnet blei med andre ord med på lasset. Koma-folket er drivande dyktige jordbrukarar. I den rike jorda i Marsa-disktriktet gror det meste, som søtpotetene til denne dama me møtte på vegen opp.

I dag var Den norske skulen i Kamerun på besøk i Koma. Ja, ikkje berre skulen var på tur - fleire av foreldra hadde også tatt seg tid til å gå den flotte turen frå Burkina-bydelen til Marza-sletta, der Koma ligg. Heile landsbyen var på beina for å ta imot oss. Då me gjekk siste biten av stien i retning av skulen der landsbybuarane var samla, blei me tatt imot med song. Entréen var det lite å seia på, med andre ord. Målet med turen var å gjera elevane kjent med korleis livet i ein tradisjonell kamerunsk landsby artar seg. Me fekk også ei kort innføring i kva dei dyrkar i åkrane sine; maniokk, søtpotet, peanøtter, mais, gulrøtter og sukkerrøyr. Under er det lærar Harald som hjelper Ida Kristine over ein bekk på vegen.

Me fekk også tid til å spela ein vennskapleg fotballkamp mot landsbyen. Resultatet blei vel som det måtte bli; 2-0 siger til Koma over DNS. Men me var ikkje dårlegare taparar enn at me forærte kampballen til fotballgjengen i landsbyen. Håpar dei får glede av den nokre månadar. På bileta er det kånå Jofrid (over) og doktor Rune (under) som representerer dei norske fargane på ein framifrå, men akk, utilstrekkeleg måte.

Med oss på niste fekk me nokre lengder med sukkerrøyr. Det kom godt med som motivasjonsfaktor og energikjelde før me skulle ta til på siste stigning opp til "skaret" - eller fjellpasset - som skil Marza-sletta og bydelen Burkina i Ngaoundéré. Litt maniokk, søtpotet, peanøtter og gulrøtter fekk me også med som niste. Dei skal tena som ingrediensar til ei grønsakssuppe elevane skal laga i mat og helse-timane på måndag. Ferske råvarer rett frå den grøderike Marza-molda - betre kan det knappast bli:-)

Me takka skikkeleg for oss og lova å komma tilbake om ikkje så lenge. Her er det landsbysjefen som tar imot ei lita gåve frå DNS Kamerun. Me syslar også med ein idé om å invitera landsbyen ned på ein skuleførestilling, når det nærmar seg jul.

Litt fleire bilete frå turen: